Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Duo Reges: constructio interrete. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Sed fortuna fortis; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
↧