O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Duo Reges: constructio interrete. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Hoc tu nunc in illo probas. Primum divisit ineleganter; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quid de Pythagora? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Est, ut dicis, inquam. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Non risu potius quam oratione eiciendum? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.
↧