Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Duo Reges: constructio interrete. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Immo videri fortasse. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Cur haec eadem Democritus? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Idemne, quod iucunde? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Cur post Tarentum ad Archytam? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
↧